پیوند
فنی است که در آن بخشی از یک گیاه بر روی بخشی از گیاه دیگر متصل میشود. پیوند زدن یکی از شیوههای غیر جنسی تکثیر گیاهان است. در این روش یک بافت از گیاهی جدا شده و بر روی گیاه دیگری رشد داده میشود.
معایب پیوند
از معایب روش پیوند این است که نتیجه انجام این عمل همه خواسته ها را تأمین نمیکند و گاهی محلی از ساقه گیاه که پیوند در آن قسمت انجام گرفته، حجیم میشود. به همین دلیل باید در انتخاب پایه و پیوند دقت داشت تا تطابق بین پایه و پیوندک وجود داشته باشد تا پیوند قابل قبولی به وجود آید.
تطابق پایه و پیوندک
پایه و پیوندک از نظر شرایط فیزیولوژیکی و ساختمانی باید به وضعی باشند که قدرت پیوند شدن به هم دیگر را دارا باشند، به عبارت دیگر نسبت به هم تطابق داشته باشند. این تطابق تا حدود زیادی بستگی به نزدیکی و روابط طبیعی آنها دارد. عدم این تطابق میتواند به دلیل ساختمانی یا فیزیولوژیکی باشد. عدم موفقیت در پیوند یا به دست آمدن گیاهان ضعیف، رشد کم و غیرطبیعی پیوندک، برجستگی و رشد فوقالعاده محل پیوند، سستی مکانیکی محل پیوند، که غالباً باعث شکستن و از هم جدا شدن پایه و پیوندک میشود، همگی ممکن است به دلیل عدم تطابق پایه و پیوندک باشد. این آثار در بعضی حالات یا بلافاصله بعد از عمل پیوند ظاهر میشوند، یا بعد از ۸–۷ سال که از زمان پیوند زدن گذشت بروز میکند. در این ارتباط بعضی از بیماریهای ویروسی نیز میتوانند نقشی بازی بکنند. بدین ترتیب که فرضاً پایه نسبت به یک بیماری ویروسی مقاوم است و پیوند، که از طریق پایه آلوده میشود، نمیتواند در مقابل بیماری جان سالم به در ببرد.
محاسن پیوند را میتوان اینگونه بیان کرد:
- حفظ ویژگی یک کلون
- استفاده از مزایای ترکیب پایه و پیوندک
- تغییر رقم درخت
- کوتاه کردن دوره نونهالی
- تشخیص بیماریهای ویروسی
- ترمیم بخشهای آسیب دیده
- تأمین گردهٔ کافی در درختان دوپایه
- جوان کردن درختان مسن
- استفاده تجملاتی
انواع پیوند
-
پیوند وصلهای
-
پیوند لولهای
-
پیوند شکمی
-
پیوند اسکنهای یا شکافی
-
پیوند تاجی یا پوستی
-
پیوند ترصیعی
-
پیوند نیمانیم
پیوند مجاورتی
-
پیوند پلی
-
پیوند زینی